Monday, December 1, 2014

The same sun


    ลมหนาวหอบเอากลิ่นหอมฉุนของดอกตีนเป็ดที่ปลูกเรียงรายริมหนองนำ้มากระทบจมูกฉัน ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อจะเก็บกลิ่นหอมฉุนนั้นไว้ให้ลึกที่สุดถึงซอกหลืบของความทรงจำ กลิ่นดอกไม้ที่หลายๆคนเกลียดนักเกลียดหนาแต่สำหรับฉันมันเป็นกลิ่นที่มีความเป็นเอกลักษณ์ที่ไม่มีกลิ่นใดๆในโลกที่เหมือนหรือแม้แต่คล้าย มันเป็นกลิ่นที่มีความเย้ายวน มีเสน่ห์ เข้มแข็งแต่อ่อนหวาน ฉันเบี่ยงตัวลงจากจักรยานเสือภูเขาคันเก่งและพิงมันไว้กับต้นโมกต้นใหญ่ริมหนองนำ้ ต้นโมกต้นนี้เมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อนมันยังออกดอกขาวสะพรั่งเต็มต้น ฉันยังจำช่วงเวลาที่ฉันมายืนอยู่ใต้ต้นและรอจังหวะที่ลมพัดพาดอกโมกสีขาวนวลก้านยาวลอยคว้างลงมากระทบตัวฉันพร้อมกับกลิ่นหอมอ่อนๆ ณ.วันนั้นฉันนั่งอยู่ใต้ต้นโมกต้นนี้นับชั่วโมงจนรอบๆตัวฉันและบนตัวฉันขาวโพลนไปด้วยดอกโมก ถึงแม้ว่าวันนี้จะไม่มีดอกโมกแต่พระอาทิตย์ตกดินจากมุมใต้ต้นโมกก็ยังงดงามเหมือนเดิม ฉันทรุดตัวลงนั่งบนหญ้าแห้งๆหันหน้าปะทะกับแสงแดดสุดท้ายของวัน ดวงอาทิตย์กลมโตส่องแสงสีส้มเจิดจ้าเหมือนกับจะบอกลาก่อนจะเคลื่อนตัวช้าๆลงไปในเหลี่ยมเขาไกลลิบ ฉันเฝ้าดูปรากฏการณ์นี้วันแล้ววันเล่าที่แล้วที่เล่าแต่ไม่เคยเบื่อหน่าย มันเป็นการลาจากที่ไม่ใช่การจากลา พรุ่งนี้เช้าพระอาทิตย์ดวงเดิมก็จะกลับมา กลับมาพร้อมแสงแดดอันอบอุ่นตอนเช้าและพลังอันร้อนแรงช่วงบ่ายและอ่อนแรงลงในช่วงค่ำ และฉันก็จะคอยเฝ้าดูพร้อมกับจักรยานคันเดิม.

No comments:

Post a Comment