Goodbye

    Goodbye 2016
    
     It was painful year with health and heart

     It was cheerful year with work

    There were new opportunities and new challenges 

          And after all it was a great year with travel

     Welcome 2017  I am so ready for all the new things in life
      Ready for all opportunities new people new life and a new heart

      I am ok 




                           
  
   

Little heart

    ที่รักของฉัน ขอฉันได้เรียกคุณแบบนี้นะคะ ถึงแม้ว่าความรักที่คุณมีต่อฉันมันลดหายไปแล้ว แต่สำหรับฉันคุณยังคงเป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิต เป็นคนที่ฉันนึกถึงเสมอไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่น เป็นคนที่ฉันรัก เป็นคนที่ฉันไว้ใจและพร้อมจะเดินเคียงข้างไม่ว่าจะยามสุขหรือยามทุกข์  ฉันทำผิดกับคุณไว้มากเหลือเกิน ผิดที่ความรักของฉันที่มีต่อคุณเป็นความรักที่หวังจะครอบครอง ครอบครองทั้งร่างกายและจิตใจคุณ ฉันไม่รู้ตัวหรอกว่าฉันทำแบบนั้น ความหวาดระแวง ความหึงหวง และความโกรธเพียงชั่ววูบทำให้ฉันขาดสติ ฉันหวังจะให้คุณอธิบายเรื่องราวเหล่านั้นต่อฉันแต่คุณกลับเฉยชา และมันยิ่งทำให้ฉันเจ็บปวดและไม่เข้าใจคุณ

   ฉันขอโทษ แต่ความผิดของฉันมันคงยิ่งใหญ่เกินกว่าที่คุณจะยกโทษให้ได้ เพราะจากที่ฟังคุณพูดฉันคือผู้ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างของคุณ ฉันคงไม่มีคำแก้ตัวใดๆอีกแล้วหากคุณคิดว่าฉันคือผู้ทำลาย ฉันไม่กล้าแม้แต่จะส่งข้อความเพื่ออธิบายเรื่องราวต่างๆเพราะรู้ว่าคุณต้องไม่รับฟัง คุณบอกว่าเรื่องราวเหล่านี้เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก และคุณไม่อยากจะอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นต่อไป ทางเลือกของฉันคือให้คุณเดินออกไปจากชีวิตฉัน หรือไม่ก็คบหากันต่อไปแต่ต่างสถานะ ไม่มีคำว่าความสัมพันธ์ระหว่างเราอีกต่อไป ไม่มีคำว่าภาระผูกพัน ไม่มีอะไรๆทั้งนั้น เหลือไว้แค่คนสองคนที่พบเจอกันบางครั้งและทำอะไรตามที่พึงพอใจ ไม่มีคำสัญญา ไม่มีข้อแม้ ไม่มีการผูกมัด

   โลกทั้งโลกเหมือนกันถล่มทลายลงต่อหน้าฉันหลังคำเจรจา สุดที่รักของฉัน ความรักที่ฉันมีต่อคุณมันยิ่งใหญ่เกินกว่าที่คุณจะจินตนาการได้ ฉันยอมคุณทุกอย่างขอเพียงแค่ยังมีคุณอยู่ในชีวิตของฉัน แม้เพียงแค่หนึ่งนาทีฉันก็ยอมแลกได้ ให้ฉันได้มีโอกาสได้อยู่ข้างๆคุณ ได้มีโอกาสดูแลคุณ ได้มีโอกาสแอบฟังเสียงหัวใจคุณเต้นยามคุณหลับไหล สุดที่รัก ฉันรักคุณเกินกว่าจะปล่อยคุณออกจากชีวิตฉันไป รู้ทั้งรู้ว่าฉันไม่ได้มีอะไรคู่ควรกับคุณ คุณมีหน้าที่การงานดี ฉันเป็นแค่คนทำงานหากินไปวันๆ คุณมีการศึกษาสูง ฉันก็แค่พอเอาตัวรอด คุณเป็นผู้ชายหน้าตาท่าทางสง่างาม ฉันก็แค่ผู้หญิงธรรมดา

   ที่รักของฉัน ฉันขอโทษ ฉันรู้ว่าคำขอโทษคุณหมื่นล้านพันครั้งของฉันมันก็คงไม่สามารถลบล้างความเจ็บช้ำจากใจคุณได้ และฉันก็คงไม่กล้าพอที่จะขอร้องให้คุณยกโทษให้ฉันอีกแล้ว ที่รัก ขอให้คุณโปรดรับรู้ไว้ด้วยว่าฉันจะรอคอยคุณกลับมาหาฉันจนวินาทีสุดท้ายในชีวิต ฉันรักคุณ 

   ตั้งแต่บ่ายนี้จนเกือบเที่ยงคืนฉันนั่งทำพายแอปเปิลให้คุณ ทำซ้ำแล้วซ้ำอีก พยายามทำให้ได้ในแบบที่คุณน่าจะชอบ ฉันทำไปแอบมีความสุขไปเมื่อนึกถึงคุณกับพายแอปเปิล ฉันรักคุณสุดหัวใจ

 

     

A cold mind

   ลมหนาวของเดือนธันนวาคมแทรกผ่านช่องประตูที่ฉันเปิดแง้มเอาไว้ ฉันแทรกตัวลึกเข้าไปใต้ผ้าห่มกำมะหยี่ผืนโต พยายามทำตัวให้เล็กที่สุดและเงียบที่สุดแต่ดูเหมือนว่าทุกๆลมหายใจเข้าออกและทุกๆจังหวะเต้นของหัวใจมันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก ความเจ็บปวดที่ไม่มีทางรักษาบรรเทาเพราะมันไม่ใช่ความเจ็บปวดทางกาย หัวใจของฉันถูกย่ำยีและขว้างทิ้งครั้งแล้วครั้งเล่าโดยคนคนเดียว ทุกครั้งที่ฉันเข้มแข็งพอและลุกขึ้นมามีชีวิตอีกครั้งฉันก็ปล่อยให้เขาเข้ามาทำลาย ครั้งแล้ว ครั้งเล่า

   ความรักของฉันมันคงเปรียบได้กับยาขมๆสักขนานหนึ่ง ที่ถูกยื่นส่งมาให้โดยปีศาจใจร้าย ฉันคงเหมือนกับหนูน้อยหมวกแดงที่โดนสุนัขจิ้งจอกหลอกด้วยแอปเปิลสีแดงสวย ทุกครั้งที่ฉันเจ็บปวดก็ได้แต่คร่ำครวญและบอกตัวเองว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก แต่ความหอมหวาน เย้ายวน ของความรักก็ฉุดให้ฉันตกไปในหลุมสีรุ้งนั้น หลุมที่มีแต่เขากับฉัน หลุมของเราสองคน 

   ความเงียบและความห่างเหินของเขาที่มีต่อฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกถึงความหนักหน่วงบนไหล่ทั้งสองข้าง ทำให้ฉันมองเห็นโลกเป็นสีเทา และเสียงเพลงที่เคยแว่วเข้าหูกลับเงียบหาย โลกทั้งโลกเหมือนกับคืนเดือนมืด

   ฉันขยับตัวอีกครั้งพร้อมกับหายใจให้ลึกสุดๆ พร่ำบอกกับตัวเองว่า พรุ่งนี้เมื่อฉันตื่นขึ้นมาแสงแดดจะส่องสดใจ แดดอุ่นๆจะพาดทับตัวฉัน รอบตัวจะเต็มไปด้วยสีสันสดใสและเสียงเพลงบรรเลงจรรโลงใจ และเขายืนอยู่ข้างๆฉัน






   
   

Just the cold wind

   
     บางครั้งสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต มันก็แค่ลมเย็นๆไม่กี่วินาทีในคืนที่ร้อนอบอ้าว

    ผ่านมา เพื่อที่จะผ่านไป

   กลับมา เพื่อที่จะจากไป

    รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของวันวาน มันก็คือ อตีต

No matter distance

    
   บทที่สี่

   เสีองข้อความเข้าดังมาจากโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่มุมโต๊ะทำงาน ฉันเงยหน้าจากกองเอกสารและจอคอมพิวเตอร์ เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มาอ่านข้อความ "ผมคิดถึงคุณ" ข้อความสั้นๆนั้นบาดลึกจิตใจฉันนัก สามสี่วันที่เราจากกันเพราะฉันก็มีหน้าที่การงานที่ต้องรับผิดชอบที่นี่ และเขาก็มีสิ่งที่อยากจะทำที่นั่น ระยะทางหนึ่งร้อยแปดสิบกิโลเมตรที่คั่นกลางระหว่างเรามันไม่ได้ห่างไกลอะไรนักแต่มันก็ห่างไกลพอที่จะทำให้ฉันรู้สึกเจ็บปวด ทุกๆนาทีที่ไม่มีเขา ฉันทุ่มเทให้กับการทำงานและออกกำลังกายอย่างบ้าคลั่งเพื่อที่จะทำให้เหนื่อยและนอนหลับได้โดยไม่รู้สึกถึงความคิดถึงถวิลหาที่มีแก่เขา

   มือใหญ่ที่คอยปัดเส้นผมฉันระหว่างที่อีกมือจับเครื่องเป่าผมโบกส่ายไปมาดูแลให้เส้นผมดกหนาของฉันแห้งหลังจากการสระผมก่อนเข้านอน มือที่คอยบรรจงรินไวน์แดงใส่แก้วแล้วยื่นให้ฉันด้วยรู้ว่าฉันโปรดปราน มือที่คอยจับฉันให้ยืนตัวตรงเพื่อที่เขาจะได้สวมเสื้อแจ็คเก็ตสำหรับซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ให้ฉัน มือเดียวกันนี้ที่คอยปาดคราบครีมกันแดดบนใบหน้าให้ฉัน และเป็นมือเดียวที่ฉันปรารถนาจะกกกอดยามค่ำคืน

   ภาพของผู้ชายตัวโตนั่งรอรถไฟอยู่ที่สถานีย่างกุ้งโดยมีเด็กๆตัวเล็กสกปรกมอมแมมคอยห้อมล้อมและหยอกล้อ เด็กๆปีนป่ายไปตามเนื้อตัวเขาดูน่าขำ รอยยิ้มกว้างและเสียงหัวเราะทุ้มห้าวของเขาทำให้ฉันรู้สึกสุขใจ บนรถไฟเขาดูจะเป็นที่น่าสนใจของคนท้องถิ่น หญิงชราเคี้ยวหมากปากแดงแอบชำเลืองดูเขา ผู้ชายวัยกลางคนนุ่งโสร่งลายยิ้มให้เขาเป็นระยะๆ เด็กชายตัวเล็กสองคนพี่น้องพยายามเอื้อมมือมาสัมผัสเขา ฉันยื่นขนมปังก้อนเล็กให้เขาแล้วบอกให้เขาเอาให้เด็กๆ เขารับไปกึ่งกล้ากึ่งกลัวแล้วยื่นให้เด็ก พอเด็กรับไปเขาก็ยิ้มกว้างหันมามองฉัน รอยยิ้มที่ทำให้ใจฉันอิ่มเอมไปหลายนาที เขา ผู้ชายของฉัน

   ระยะทางแค่หนึ่งร้อยแปดสิบกิโลเมตร แค่หนึ่งร้อยแปดสิบกิโลเมตรเอง มันไม่ได้ยิ่งใหญ่พอที่จะหยุดฉันได้ และอีกไม่กี่วันระยะทางจะเพิ่มเป็นหนึ่งหมื่นหนึ่งพันสี่ร้อยสามกิโลเมตร ตอนนี้ฉันก็แค่ข้ามภูเขาไม่กี่ลูกเพื่อที่จะได้อยู่กับเขาแต่หลังจากนี้ถ้าฉันอยากจะอยู่กับเขาฉันต้องข้ามภูเขานับพันๆลูก ข้าวแม่น้ำ ข้ามทะเล ข้ามมหาสมุทร และข้ามอีกกี่ประเทศกี่ทวีปเพื่อจะได้อยู่ด้วยกัน

    ผู้ชายของฉัน ฉันจะไปหาคุณ ไปหาหัวใจอีกครึ่งดวงของฉัน ไปหาอ้อมอกแข็งแรงอบอุ่น ไปหาความรักของฉัน 

Myanmar in December

A short journey to Myanmar in December 2016

 
  

 

 

 

 

 

 

 

 

Deep inside

   บทที่สาม

   "คุณ กินขนมปังกับชีสเยอะๆนะนำ้หนักตัวจะได้เพิ่มขึ้น" เสียงทุ้มของคนตัวโตที่นั่งตรงข้ามฉันดังขึ้นระหว่างที่เรากำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารเช้าของโรงแรมชื่อดังในพม่า ฉันผงกหัวรับคำและพยายามจัดการกับอาหารเช้าให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้เพราะน้ำหนักตัวที่ลดลงฮวบฮาบจากอาการเจ็บป่วยช่วงหลังทำให้ฉันรู้สึกอ่อนแอ ฉันบรรจงตักน้ำตาลสองช้อนลงในถ้วยกาแฟ คนจนเข้ากันเติมนมสดอีกเล็กน้อยแล้วเลื่อนถ้วยกาแฟไปให้เขา ความสุขเล็กๆของฉันในช่วงเช้าคือการได้ชงกาแฟให้เขาแล้วนั่งดูเขาจิบกาแฟช้าๆ มือใหญ่ที่กุมถ้วยกาแฟทั้งถ้วยไว้ดูอบอุ่นและนุ่มนวล 

   "คุณ นุ่งชุดสวยๆบ้างก็ได้" ฉันก้มลงดูกางเกงฮาเร็มกับเสื้อยืดแขนยาวตัวโคร่งสีมอที่สวมใส่ ฉันเคยชินกับการท่องไปในโลกกว้างเพียงลำพังและด้วยสัญชาตญาณการปกป้องตัวเองจึงทำให้ฉันทำตัวกลมกลืนกับคนพื้นที่นั้นๆให้มากที่สุด "ผมอยู่ข้างๆคุณ ผมจะปกป้องคุณเอง"

   "คุณ เดินระวังๆนะ รถเยอะถนนแคบ ผมกลัวรถจะชนคุณ" เสียงทุ้มเตือนฉันมาจากด้านหลังเป็นระยะๆ ขณะที่เราเดินลัดเลาะไปเรื่อยๆบนถนนแคบๆในเมืองย่างกุ้ง รถรา ผู้คน และสิ่งกีดขวางบนถนนทำให้การเดินต้องใช้ความระมัดระวังเป็นพิเศษ ฉันเสียอีกที่เคยชินกับสถานการเหล่านี้จึงเดินไปเรื่อยๆโดยไม่ได้กังวลอะไรมากนักเพราะรู้ว่าผู้คนและรถราที่นี่รู้จักหลบหลีกให้กันและกัน 

   "คุณ เดินห่างๆขอบสะพานหน่อย ผมกลัวคุณตก" เขาทำหน้าหวาดเสียวเมื่อเห็นฉันยืนริมขอบสะพานอูเบ็งเพื่อบันทึกภาพพระอาทิตย์ตกดิน ภาพผู้ชายตัวโตสวมหมวกปีกกว้างยืนหันหลังให้พระอาทิตย์ดวงโตสีส้มจัดดูสวยงามอิ่มตา ฉันยกกล้องขึ้นกดแช็ตเตอร์ บันทึกภาพเขาไว้  เราเดินบันทึกภาพไปเรื่อยๆบนสะพานอูเบ็งเมืองมัณฑะเลย์ สะพานไม้เก่าแก่ที่สร้างขึ้นจากไม้พระราชวังเก่า สาวพม่าปะทานาคาเต็มแก้มดูน่ารัก เราหัวเราะให้กันเมื่อเห็นนักท่องเที่ยวชาวจีนกลุ่มใหญ่แบกกล้องราคาแพงลิบเดินขวักไขว่บนสะพาน ใต้สะพานเขาบรรจงหมุนเลนส์โฟกัสไปยังกลางสะพานที่มีพระอาทิตย์สีหมากสุกฉายแสงอยู่ในมุมต่ำ ฉันหยุดบันทึกภาพ ฉันหยุดหายใจ ฉันได้แต่ยืนมองเขา ผู้ชายของฉัน

   ไข่กวนใส่มะเขือเทศและชีส กาแฟใส่น้ำตาลและนม ไวน์แดง ชีส บรี ค้อกเทลในช่วงของแฮปปี้อาวเวอร์ รถอีไบค์คันเล็กขับฝ่าดงเจดีย์ แกงพม่ากับข้าวเปล่าจานโต หุ่นชักพม่า กล้องถ่ายรูป เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม ทุกรายละเอียดในความทรงจำของฉัน อ้อมอกอุ่นๆบนเตียงกว้างๆ 

   เขา ผู้ชายของฉัน