Yangon in March Part 2

   
   มีนาคม 2017
  
   ย่างกุ้ง

   กาแฟขมเข้มถูกวางลงอย่างบรรจงบนโต๊ะข้างหน้าฉัน ตามมาด้วยผลไม้สามสี่อย่างที่ถูกจัดวางไว้ในจานอย่างสวยงาม เช้าตรู่ของมุมเล็กๆในย่างกุ้งเป็นไปอย่างแช่มช้า 

  ฉันใช้เวลาหลังอาหารเช้าของแต่ละวันไปกับการเดินซอกซอนไปตามตลาดทั่วเมืองย่างกุ้ง เริ่มตั้งแต่ตลาดบนถนนยี่สิบหกลงไปเรื่อยไปจนถึงถนนสิบเอ็ด ตลาดย่างกุ้งมีสีสันสดใสทั้งด้วยผู้คนและสินค้า อาหารทั้งสดและแห้งรวมถึงผักผลไม้ถูกนำมาวางขาย ไก่ตัวเป็นๆส่งเสียงร้องเมื่อมันถูกดึงออกจากตระกร้าก่อนจะถูกชำแหละให้ลูกค้า พ่อค้าขายเนื้อสัตว์ห้อยหมูและวัวทั้งตัวหลังจากฆ่าแล้วให้ลูกค้าได้เลือกซื้อหา ปลามากมายหลายชนิดพร้อมกุ้งตัวโตถูกนำมาวางกับพื้น ฉันเดินผ่านตลาดเหล่านี้หลายครั้งหลายคราวจนพ่อค้าแม่ค้าจำหน้าได้ พวกเขายิ้มทักทายและมีบางคนขอให้ฉันถ่ายรูปเขา รูปแล้วรูปเล่าถูกบันทึกลงบนเมมโมรี รูปของคน ปลา ผัก กุ้ง ถนน อาคาร จนไปถึงหมา 

   บางวันฉันนั่งแท็กซี่ออกไปตลาดนอกเมือง ตลาดที่ไม่มีใครรู้จักนักท่องเที่ยว ตลาดที่ฉันคีบรองเท้าแตะปะทะนาคาเดินปะปนไปกับชาวบ้านและแม่ค้า คงมีสิ่งเดียวที่เขาดูออกว่าฉันไม่ใช่พม่าก็คือกล้องถ่ายรูปที่ฉันสะพาย ชาวพม่านิสัยดี พวกเขายิ้ม ทักทาย ซื่อสัตย์ และเป็นมิตรเสมอ ฉันเดินไปเรื่อยๆตามตลาดจนเหนื่อยก็นั่งรถประจำทางกลับเข้าเมือง รถประจำทางพม่าสุดสายราคาสองร้อยจ๊าต ฉันอ่านเลขพม่าไม่ออกแต่ก็เดาเอาว่ารถทุกคันคงต้องเข้าเมืองและก็โชคดีเกือบทุกครั้งที่รถมักจะมาสุดสายที่เจดีย์สุเหล่ ถึงแม้บางคันจะไม่เข้ามาในเมืองแต่ฉันก็หาทางกลับได้ทุกครั้ง บางครั้งฉันก็เดินไปที่สถานีรถไฟ นั่งรถไฟสายไหนก็ได้ นั่งไปเรื่อยๆจนเบื่อก็ลง เดินไปเรื่อยๆจนเหนื่อยก็นั่งแท็กซี่กลับ ฉันพยายามจดจำทุกมุมมอง ทุกสัมผัส ทุกวิถีของย่างกุ้ง

   ช่วงบ่ายอากาศร้อนจัดฉันจะใช้เวลาในที่ร่ม นอนอ่านหนังสือ ทำสปา หรือเดินเที่ยวตลาดสก๊อต บางครั้งก็นั่งจิบชาพม่าอยู่ในร้านเล็กๆใกล้ที่พัก ร้านนี้เป็นของชาวมุสลิม ชาพม่าหวานแหลมกับขนมหวานกินคู่กันเป็นของขึ้นชื่อของร้านนี้ ฉันไม่นิยมของหวานแต่การได้สัมผัสบรรยากาศของร้านมันคือการเสพที่อิ่มเอม ลูกค้าทุกโต๊ะเป็นชายชาวมุสลิม นั่งคุยกัน บ้างก็นั่งอ่านหนังสือ บ้างก็นั่งละเลียดขนมหวาน มันคงเป็นโลกของผู้ชายเพราะไม่ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่ฉันมาที่นี่ก็ไม่เคยมีลูกค้าผู้หญิงคนอื่นนอกจากฉัน หรือว่าฉันกำลังทำให้โลกของผู้ชายเสื่อมสลาย แต่เจ้าของร้านก็ดูแลต้อนรับฉันดีทุกครั้ง 

  ช่วงเย็นฉันใช้เวลาไปกับการเสพศิลปะ สวนสาธารณะกลางเมืองมีเทศกาลภาพถ่าย ที่ทุกๆเย็นจะมีการฉายสไลด์โชว์รูปของนักถ่ายภาพหลายร้อยท่าน ภาพถ่ายหลายสิบภาพถูกนำมาจัดวางในบริเวณงานอย่างสวยงาม ฉันอิ่มเอมอยู่ที่นั่นจนดึกดื่นค่อนคืน

   ย่างกุ้ง เมืองที่ฉันสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น ความอ่อนหวาน