Yangon in March Part 1

   
        Travel brings power and spirit back to my life


   I am on the right path as a solo 


   My heart is healing slowly


   No more past  No more pain  No more plan with anyone


       Eat    Pray    and  Don't love

        I am OK

    

พม่า
   มีนาคม 2517

   เสน่ห์ของพม่ามันมีมากพอที่จะทำให้ฉันกลับไปอีกครั้งแล้วครั้งเล่า พม่าเปรียบเสมือนของขวัญกล่องโตที่ฉันได้มาครอบครองนานนับหลายปี ฉันค่อยๆบรรจงแกะกล่องทีละนิดไม่รีบร้อน ชื่นชมทุกอณูมุมมองของกล่องนี้ บางครั้งฉันหันไปสนใจกับสิ่งอื่นนานนับเดือนแต่ฉันก็ยังกลับมาแกะกล่องใบเดิมช้าๆไม่รีบเร่งที่จะเห็นข้างใน

   พม่าต้นเดือนมีนาคมร้อนระอุช่วงกลางวันและเย็นสบายช่วงค่ำคืนถึงช่วงเช้า หลังจากคืนแรกแชร์ห้องดอมกับอีกสองสาวนักท่องเที่ยวในโฮสเทลเล็กๆที่ฉันเคยพักปีก่อนฉันตัดสินใจย้ายที่พักไปโรงแรมขนาดกลางที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมสงบแห่งหนึ่งของย่างกุ้ง ฉันคงโตเกินไปสำหรับโฮสเทลและห้องดอม เตียงนอนเป็นชั้นๆ ห้องน้ำรวม เสียงเพื่อนร่วมห้องกรนยามค่ำคืน กลิ่นห้องน้ำตอนเช้า บรรยากาศการยืนแปรงฟันเรียงกันใกล้กับอ่างล้างหน้า   ที่พักใหม่ของฉันมีทุกอย่างที่ผู้หญิงอายุสี่สิบสามปีต้องการและมีความสุขกับมัน เตียงกว้างๆพร้อมหมอนใบโตๆสี่ใบ ห้องน้ำพร้อมสุขภัณฑ์และเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน มีพื้นที่กว้างให้ฉันฝึกโยคะ และมีอาหารเช้า ฉันอยากให้เวลาเจ็ดวันนี้เป็นเวลาของฉันทั้งหมด

   ชาพม่าสีส้มจัดนั่งกินกันบนเก้าอี้พลาสติกเตี้ยๆริมถนนยังเป็นสิ่งที่ฉันโปรดปราน ข้าวแกงพม่าหัวมุมถนนยี่สิบสองก็ขาดไม่ได้ ไอศกรีมกับคัสตาร์ดร้านนิวไลฟ์ถนนสิบเก้า โยเกิร์ตสดๆใกล้กับมัสยิดถนนสามสิบ รูป รส กลิ่น เสียงของย่างกุ้งยังคงเหมือนเดิมทุกๆครั้งที่สัมผัส  สถานีรถไฟย่างกุ้ง ไชน่าทาวน์ มัสยิด ตลาด ร้านขายหมากที่มีอยู่ทุกสองร้อยเมตร สาวพม่ากับชุดผ้าถุงปะทานาคาบนใบหน้าพร้อมกับไว้ผมยาวเฟื้อย หนุ่มพม่านุ่งลองยี เคี้ยวหมากจนฟันแดง ถึงแม้ว่าย่างกุ้งจะเป็นเมืองที่รถติดอย่างมหาโหดและเป็นเมืองที่เปลี่ยนแปลงเร็วอย่างบ้าคลั่งแต่ฉันก็ไม่ใส่ใจกับสิ่งเหล่านั้น ย่างกุ้งในมุมของฉันเป็นเมืองแห่งศรัทธา เป็นเมืองที่มีผู้คนน่าสนใจ และเป็นเมืองที่เหมาะสำหรับฉัน