Amsterdam here I come …
บอกลาเมืองEindhovenหลังจากที่ทานอาหารเช้ากับเจ้าของสถานที่เรียบร้อยแล้ว การร่ำลาไม่ใช่สิ่งที่โปรดปรานแต่ก็ต้องก้าวข้ามผ่านมันไปให้ได้ จนกว่าโลกเหวี่ยงให้เรามาเจอกันอีก หรือเหวี่ยงให้เราแยกย้ายจากกันไปชั่วชีวิต คุณสิงโต
เดินเข้าไปต่อคิวซื้อตั๋วรถไฟจากเคาน์เตอร์เพราะต้องจ่ายเป็นเงินสดด้วยเหตุผลที่ว่าเครื่องขายตั๋วอัตโนมัติไม่ยอมอ่านบัตรธนาคารไทยที่ใช้อยู่ไม่ว่าจะเป็นบัตรvisaหรือmaster กำลังจะถึงคิวอยู่แล้วมีคนแก่เดินงกๆเงิ่นๆเข้ามาขอแซงคิวแค่จะถามพนักงานขายตั๋วว่าเห็นแว่นตาที่อาจจะลืมไว้ตอนมาซื้อตั๋วเมื่อกี้นี้ไหม ฉันสงสารคนแก่และไม่ได้รีบร้อนอะไรก็เลยพนักหน้าให้แซงคิว จู่ๆหนุ่มที่ยืนข้างหลังก็ตะโกนขึ้นมาโหวกเหวกไม่พอใจ เขาเอื้อมมือมาแต่ไหล่คนแก่แล้วพูดเสียงดังว่าเขารอตั้งนานแล้วมาทำแบบนี้ไม่ถูกต้อง ทุกคนในเงียบกริบ ฉันเองได้แต่ยืนถอนหายใจ
ค่าโตยสาร22.70ยูโรพาฉันเดินทางจากเมืองEindhoven ผ่านเมือง's-Hertogenbosch เมืองUtrecht เมืองAmstel มาถึงสถานีที่หมาย สถานีสุดท้ายของขบวนรถไฟ สถานีAmsterdam Centraal เดินลากกระเป๋าใบใหญ่น้ำหนักมากข้ามถนนลัดเลาะมาเรื่อยๆ เข้าซอยเล็กซอยน้อยมาไม่ถึงสิบนาทีก็ถึงโฮสเทลที่จองไว้ ที่พักในเมืองAmsterdamแพงมากที่สุดตั้งแต่เคยเจอจากประสบการณ์เดินทางชั่วชีวิต45ประเทศ ลากกระเป๋าขึ้นชั้น4ไม่มีลิฟต์เพราะเป็นตึกเก่าแก่มาถึงห้องรวม6เตียงมีห้องอาบน้ำและห้องสุขาในตัวฉันจ่ายไปถึง5,228บาท เพื่อนร่วมห้องเป็นกลุ่มหนุ่มๆจากอังกฤษถึง4คน หนุ่มๆบอกว่าไม่ต้องห่วงพวกเขาจะออกเที่ยวกันตั้งแต่บ่ายแล้วกลับมาราวๆเที่ยงคืนตีหนึ่งให้ใช้ห้องได้ตามสบาย แต่ตอนกลับมาอาจจะหัวเราะเสียงดังบ้างเพราะจะไปสูบกัญชาและดื่มกัน
กระเป๋าตัง สมบัติมีค่า กล้องถ่ายรูป ถูกยัดใส่กระเป๋าcross body ใส่เสื้อกันหนาวทับอีกทีเพื่อความมั่นใจ เมืองใหญ่ไม่ปลอดภัยเหมือนเมืองเล็ก เดินลัดเลาะไปเรื่อยๆชมความเป็นAmsterdam คลอง จักรยาน บ้านAnne Frank โบสถ์ จัตุรัสดาม มาดามทุชโซ พอเหนื่อยก็แวะซื้อมันฝรั่งทอดกับเครื่องดื่มมานั่งกินตามม้านั่งริมคลอง หายเหนื่อยก็เดินต่อไปเรื่อยๆจนพอใจแล้วก็แวะกดเงินจากตู้ATM บัตรธนาคารม่วงของไทยกดเงินที่นี่เสียค่าธรรมเนียม100บาทก็ถือว่าสมเหตุสมผล
Amsterdamไม่ได้เปลี่ยนไปมากสักเท่าไหร่เปรียบเทียบกับครั้งสุดท้ายที่มาเมื่อ13ปีก่อน กลิ่นของเมืองยังเป็นกลิ่นเดิมคือกลิ่นของกัญชาที่โชยมาตามลมเป็นระยะๆ เสียงของเมืองยังเป็นเสียงเสียดสีของล้อรถTramกับราง ค่ำคืนในAmsterdamมีลมหนาวที่บาดลึกลงไปในผิวจนคันๆชา กลุ่มคนหนุ่มสาวเดินล้วงกระเป๋าส่งเสียงโหวกเหวกเป็นระยะๆตามระดับของแอลกอฮอล์ในร่างกาย แสงสีอันเป็นเอกลักษณ์ทำให้Amsterdamเป็นAmsterdam
No comments:
Post a Comment