Russia Day 3

🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️
September 3rd 2019
@46th : Russia here I come.

   ตีห้ากว่าๆแสงแรกของวันเริ่มส่องทะลุผ่านผ้าม่านบางๆเข้ามาในห้อง ฤดูนี้พระอาทิตย์ขึ้นเร็วและตกช้า ฉันลุกไปเปิดหน้าต่างหวังจะสัมผัสกับความสดชื่นยามเช้าแต่ก็ต้องผิดหวังเพราะไม่ได้สัมผัสถึงอะไรเลย มันน่าแปลกนักกับการที่มนุษย์เราจะไม่รู้สึกและสัมผัสถึงมวลอากาศได้ มันสงบนิ่ง ไม่มีลม ไม่รู้สึกว่าอะไรเคลื่อนไหวทั้งนั้น รัสเซียก็ยังเป็นรัสเซีย นิ่งๆ กับบรรยากาศสีเทาหม่นๆ

  โยเกิร์ตกล่องใหญ่ที่ซื้อมาเมื่อเย็นวานถูกฉันละเลียดกินช้าๆตามด้วยน้ำผลไม้อีกหนึ่งขวดเป็นอาหารเช้า ใจคิดถึงกาแฟร้อนๆสักถ้วยแต่ในห้องไม่เครื่องอำนวยความสะดวกอะไรเลย เลิกคิดถึงการนอนกินกาแฟบนเตียงพร้อมกับเสพข่าวสารบ้านเมืองไปได้เลย เกือบเก้าโมงเช้าหลังจากล้างหน้าแปรงฟันเสร็จฉันเก็บเข้าของสัมภาระลงมาเช็คเอาท์แล้วฝากเป้ไว้กับโรงแรมก่อนพาตัวเองเดินออกไปสถานีเมโทร วันนี้ตั้งใจจะไปดูตลาดนอกเมือง นั่งเมโทรออกมานอกเมืองจนเกือบจะสุดสาย ตึกรามบ้านช่องเริ่มดูแปลกตาออกไปแต่ทุกสิ่งทุกอย่างก็ยังคงกว้างขวาง ใหญ่สุดลูกหูลูกตาเหมือนเดิม ออกจากสถานีเมโทรฉันเดินลัดเลาะตามกูเกิลแมพไปเรื่อยๆ พักใหญ่ๆก็มาถึงตลาดที่หมายไว้

   ตลาดนี้เป็นตลาดขายของที่ระลึกและอาหารอีกเล็กน้อย ตุ๊กตาแม่ลูกอ่อน หมวกUshanka เสื้อขนสัตว์ เป็นสินค้าที่มีกันแทบทุกๆร้าน ครั้งหนึ่งนานมาแล้วฉันเคยคิดว่าได้มีโอกาสมารัสเซียจะซื้อหมวกUshankaใส่เล่นๆสักใบ แต่พอถึงวันนี้ ตอนนี้ คงใส่ไม่ไหวเพราะอากาศร้อนจนเหงื่อซึมหลังแทบอยากจะถอดเสื้อพูลโอเวอร์ที่ใส่มาทิ้งกลางทาง เสื้อขนเป็ดที่ม้วนเหน็บมากับเป้ก็ยังม้วนอยู่เหมือนเดิม เดินชะโงกดูนั่นนี่จนเบื่อเพราะไม่มีแผนจะซื้ออะไร ถ้าซื้อก็ต้องเป็นภาระหอบหิ้วระหว่างการเดินทางที่เหลืออีกหลายวันอยู่ เดินออกไปนอกตลาดเห็นสิ่งก่อสร้างรูปร่างแปลกๆอยู่ข้างหน้าลิบๆก็เลยเดินตามทางไปเรื่อยๆจนถึง หน้าประตูมีตัวหนังสือรัสเซียรูปร่างเหมือนตัวภาษาอังกฤษแบบเขียนกลับ เหมือนกับว่าจะอ่านออกแต่ก็อ่านไม่ออก พยายามอ่านทุกรูปแบบแต่ก็ต้องยอมแพ้แล้วเดินเข้าไปในบริเวณสิ่งก่อสร้างนั้น ตอนแรกฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นสวนสนุกแต่มันก็ไม่ใช่ น่าจะเป็นสวนอะไรสักอย่างเอาไว้ให้คนมาถ่ายรูป มีพิพิธภัณฑ์เล็กๆหลายอย่างอยู่ข้างใน พิพิธภัณฑ์ว้อดก้า พิพิธภัณฑ์ชุดแต่งกายรัสเซีย พิพิธภัณฑ์ขนมปัง ลองถามคนแถวนั้นดูแต่ก็ไม่มีใครพูดภาษาอังกฤษได้ ไม่ว่าจะที่นี่หรือที่ไหนรัสเซียก็หาคนพูดภาษาอังกฤษด้วยยากมาก ถ้าคิดจะหาเพื่อนที่เป็นคนท้องถิ่นคงเป็นอะไรที่ยากมากเพราะนอกจากเขาไม่พูดภาษาอังกฤษแล้วเขาก็ยังไม่ยิ้ม เขาจะทำหน้าเฉยๆตึงๆกันทั้งเมืองจริงๆ

   ฟ้าใสๆกับอาคารสถานที่สีสดทำให้รู้สึกเพลินกับการถ่ายรูป กว่าจะเดินกลับมาที่สถานีเมโทรก็เกือบบ่าย กลับมาเอาเป้ที่ฝากไว้แล้วย้อนกลับไปสถานีเมโทรอีกครั้งเพื่อที่จะไปที่พักที่ใหม่ราคาประหยัด สองป้ายเมโทรกับอีกครึ่งชั่วโมงเดินฉันก็มาถึงโฮลเทลที่จองไว้ เดินขาลากขึ้นบันไดไปชั้นที่4ใจก็นึกอยากจะโยนเสื้อขนเป็ดกับกระเป๋าเครื่องอาบน้ำทิ้ง เป้ใบเล็กที่เคยเบาตอนนี้เหมือนกับจะหนักขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าตัว ห้องดอมหญิงเป็นบ้านใหม่ของฉันคืนนี้กับคืนพรุ่งนี้ ทางโฮลเทลมีห้องนั่งเล่น\ดูทีวี ห้องครัว รวมทั้งเครื่องซักผ้าให้ใช้ คุณภาพเกินราคาจนอยากบอกต่อ แต่คนที่มาพักต้องขยันเดินเท่านั้น

  ตอนใกล้ค่ำกลับไปเดินเล่นแถวเรดสแคว์อีกครั้ง แต่ครั้งนี้เดินแบบสบายๆไม่ต้องกลัวหลงอีกแล้วเพราะเริ่มคุ้นเคยกับเส้นทาง แวะซื้อลูกพีชจากซุปเปอร์มานั่งแทะในสวนนั่งดูคนเดินผ่านไปมา หนุ่มสาวรัสเซียหน้าตาดีหลายคน บางคนมองผ่านๆเหมือนเพิ่งเดินออกมาจากแมกกาซีน ผมสีบรอนซ์ ตาสีเทาๆ ขายาวเรียว  แฟชั่นที่นี่คงต้องปากเจ่อเพราะเห็นสาวๆหลายคนทำปากเจ่อๆเหมือนกับฉีดโบท็อกซ์หรืออะไรสักอย่าง หลายคนเดินผ่านพร้อมกับถุงกระดาษใส่ของยี่ห้อหรู ความแตกต่างระหว่างคนจนกับคนรวยที่นี่คงมากมายเอาการอยู่ ห้างสรรพสินค้าขายสินค้าแบรนด์เนมมีอยู่แทบทุกหัวมุม ขอทาน วนิพก ก็มีอยู่แทบทุกหัวมุมเช่นกัน

   ในครัวของโฮสเทลฉันนั่งทำแซนด์วิชสูตรตามใจตัวเองทำจากขนมปังแผ่นเล็ก ชีส ซาลามิ กินกับน้ำผลไม้ซื้อจากร้านขายของเล็กๆมุมถนน ดินเนอร์ของฉันในมอสโก

       ความงดงาม ไม่ได้อยู่ที่เวลาและสถานที่
                         มันอยู่ที่มุมมอง

🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️