Russia Day 4

🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️
September 4th 2019
@46th Russia here I come.

   ฉันใช้เวลาเกือบครึ่งเช้าอ้อยอิ่งอยู่กับถ้วยกาแฟและแซนด์วิชจากวัตถุดิบที่เหลือจากเมื่อวานในห้องนั่งเล่นของโฮสเทล นักเดินทางคนอื่นๆคงยังหลับไหลจากความเหนื่อยล้าของคืนที่ผ่านมา พวกเขาเป็นเด็กหนุ่มสาวอายุน่าจะไม่เกินยี่สิบห้า อาจจะเป็นคนรัสเซียเองหรือมาจากประเทศใกล้เคียง พวกเขาจะตื่นช่วงสายแล้วมารวมตัวกันในห้องนั่งเล่น ดูทีวี ฟังเพลง เล่นโทรศัพท์ ทำอาหารกินเองแบบง่ายๆทั้งสามมื้อ แล้วพอตกค่ำคืนก็จะออกไปดื่มกินจนดึกดื่น ช่วงเช้าตรู่ห้องครัวและห้องนั่งเล่นเป็นของฉันกับพนักงานโฮลเทลอีกสองสามคน ไม่มีใครคุยกับใคร ไม่มีใครทักทายใคร

  หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ออกเดินไปตามถนน ถนนยามเช้าเงียบสงบจนได้ยินเสียงหายใจของตัวเอง เดินไปเรื่อยๆแบบไม่ได้มีจุดหมายปลายทางอะไร มอสโคว์มีสวนสาธารณะเยอะมากแทบจะสวนติดสวน มีต้นไม้สูงๆให้ความร่มรื่น พอเหนื่อยพอฉันก็นั่งลงบนม้านั่งกลางสวน คงเป็นเพราะพื้นที่อันกว้างใหญ่ของเขาทำให้เขาต้องทำม้านั่งไว้แทบทุกพื้นที่ทางเดินของเมืองไว้ให้คนได้นั่งพัก หลายๆคนที่นี่ใช้สเก็ตบอร์ด สกู้ตเตอร์ เป็นตัวช่วยแทนการเดิน นักเดินทนอย่างฉันยังแอบหืดขึ้นคอ

  บ่ายกว่าๆระหว่างการเดินเหลือบเห็นป้ายสถานีเมโทรก็เลยเดินลงไปทั้งๆที่ยังไม่ได้มีจุดหมาย นั่งไปได้สักพักนึกขึ้นได้ว่าอยากเห็นตลาดแบบชาวบ้านๆก็เลยรีบหาข้อมูลและนั่งรถไปลงสถานีที่ใกล้ตลาดที่สุด ออกจากเมโทรเดินอีกพอเหงื่อออกหลังก็ถึงตลาด แต่ต้องแอบผิดหวังเพราะเป็นตลาดที่ค่อนข้างทันสมัย มีผัก ผลไม้ เนื้อสัตว์ ชีส ถั่ว และอาหารปรุงสำเร็จแล้ว ทุกอย่างถูกจัดวางไว้ในตู้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ใจแอบคิดถึงประเทศตุรกี คิดถึงเสียงพ่อค้าแม่ค้าตะโกนเรียกลูกค้า คิดถึงกลิ่นตลาด คิดถึงมุมถ่ายรูปสวยๆ   เดินพอให้ทั่วตลาดแล้วออกมาด้านนอกแวะซื้อราสเบอร์รี่หนึ่งกล่องกับลูกพีชสองลูกมานั่งกินในสวนสาธารณะ

   ดูในแผนที่เห็นว่าไม่ไกลจากที่นั่งอยู่มีโบสถ์เก่าแก่ชื่อDonskoyอยู่ก็เลยนั่งรถรางไปอีกสี่ห้าป้าย บัตรโดยสารแบบเหมาจ่ายสามวันที่ตั้งแต่วันแรกที่มาถึงใช้ประโยชน์ได้คุ้มค่ามาก ใช้ได้กับรถไฟ เมโทร รถบัส และ รถราง จากป้ายต้องเดินไปอีกไกลโขกว่าจะถึงทางเข้าโบสถ์ ฉันก้มหน้าก้มตาเดินลัดเลาะไปเรื่อยๆ พอรู้ตัวอีกทีทุกอย่างที่อยู่รอบตัวก็กลับกลายเป็นสีเหลือง ต้นไม้ต้นเล็กต้นใหญ่เริ่มผลัดใบจากสีเหลืองคงกลายเป็นสีส้มและคงกลายเป็นสีแดงในไม่ช้า พยายามนึกทบทวนว่าครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นฤดูใบไม้ร่วงคือกี่ปีที่แล้ว

  โบสถ์เก่าแก่สวยงามน่าทึ่ง ด้านในทำให้นึกถึงหนังเรื่องแฮร์รี่พอตเตอร์ แต่ฉันก็รู้สึกทำตัวไม่ถูกเพราะผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในโบสถ์พวกเขาใส่ผ้าคลุมผม ฉันไม่แน่ใจว่าฉันปฎิบัติตัวถูกไหม ด้านหลังโบสถ์เป็นสุสานเก่าแก่ดูขลัง เดินลัดเลาะไปเรื่อยๆไม่ได้รู็สึกน่ากลัวอะไรเพราะถึงเจอก็คงคุยกันไม่รู้เรื่อง ใช้เวลาอยู่ที่นี่เกือบสองชั่วโมงก็ออกเดินต่อไปเรื่อยๆพอเหนื่อยก็ขึ้นรถบัสสายไหนก็ได้แล้วแต่จะผ่านจนพาตัวเองมาถึงแม่น้ำMoskvaแล้วเดินข้ามสะพานมาดู Cathedral of Chris the Saviour ได้ดูแต่บริเวณรอบๆไม่ได้เข้าไปข้างในเพราะกำลังอยู่ในระหว่างการซ่อมแซม ขาเริ่มล้าจนแทบจะยกไม่ขึ้นต้องพึ่งพารถบัสอีกครั้งมาเรดสแคว์ (นึกขึ้นได้ว่าบ้านเราเรียกว่าจตุรัสแดง) แต่ไม่ได้ไปดูอะไรที่เรดสแคว์เพราะเห็นหลายครั้งแล้วแค่พาตัวเองกลับมาที่พัก

  แซนด์วิชที่เหลือจากมื้อเช้า ลูกพีชที่เหลือจากตอนบ่าย หลังแตะที่นอนนุ่มๆ ยกเท้าวางไว้สูงกว่าลำตัว  อีกหนึ่งวันในมอสโคว์

  การเดินทางไม่ใช่เพื่อหลีกหนีจากชีวิต
  แต่เพื่อให้ชีวิตไม่หนีไปจากเรา

🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️