Sunday, October 12, 2014

บทที่สิบเอ็ด


  "นอนคว่ำแขนแนบลำตัวนะคะ" หมอนวดหญิงวัยกลางคนกล่าวกับฉันเมื่อฉันเดินเข้าไปในร้านนวดริมถนนคนเดินในคืนวันเสาร์และบอกกับเธอว่าฉันต้องการนวดไหล่ หลัง และศีรษะ ฉันนอนคว่ำลงกับฟูกผืนบางหน้าอกเกยไว้กับหมอนยัดนุ่นใบเล็ก หน้าผากสัมผัสกับฟูกและพยายามจะผ่อนคลายทั้งร่างกายและจิตใจให้อยู่ณ.จุดศูนย์ หมอนวดปฏิบัติหน้าที่ของเธออย่างคล่องแคล่ว นิ้วแข็งแรงไล่บีบเค้นกล้ามเนื้อและเส้นเอ็นหลังของฉันไล่จากตำ่ขึ้นสูงมาเรื่อยๆจนฉันสัมผัสได้ถึงพลังงานร้อนจัดที่วิ่งผ่านต้นคอไปถึงปลายนิ้ว ฉันเองไม่ได้หลงไหลศาสตร์การนวดสักเท่าไหร่แต่สำหรับคืนนี้ฉันอยากให้ใครซักคนมาสัมผัสตัวฉัน มาเติมความอบอุ่น ความใกล้ชิดและพูดคุยใกล้ๆทำให้ตัวฉันไม่รู้สึกอ้างว้างเหมือนกับช่วงเวลาหลายๆเดือนที่ผ่านมา เสียงเพลงพื้นเมืองจากเสียงตามสายของทางเทศบาลดังอ้อยสร้อยเป็นแบคกราวด์เพิ่มความขลังให้ร้านนวดและร้านรวงอื่นๆที่นำเสนอผลิตภัณฑ์ทำมือจากท้องถิ่น ฉันนอนหลับตาและปล่อยให้อารมณ์จมดิ่งลงไปในห้วงลึก ไม่มีเขา ไม่มีใคร ไม่มีรัก ไม่มีเกลียด มีแค่ร่างกายของฉันกับสัมผัสของหมอนวดข้างถนน....

  หลังเสร็จสิ้นการนวดฉันเดินข้ามถนนไปยังคาเฟ่เล็กๆหัวมุม นักร้องหนุ่มกำลังบรรเลงเพลงสากลหวานเจื้อยแจ้วคลอกับเสียงกีตาร์ที่ตัวเองเล่น ฉันนั่งลงตรงมุมมืดสุดพร้อมกับสั่งไวน์ขาวหนึ่งแก้ว หลังจากสั่งแล้วฉันจึงรู้ตัวว่าผิดวิสัยตัวเองที่เรียกหาไวน์ขาว ด้วยว่าตัวตนที่แท้จริงของฉันแล้วฉันดื่มเฉพาะไวน์แดง ไวน์ขาวมันคงเป็นความเคยชินและเป็นอิทธิพลจากเขา อดีตคนพิเศษของฉัน  ฉันปล่อยใจให้ดื่มด่ำไปกับบทเพลงและรสชาติละมุนของไวน์ ทุกคำร้อง ทุกบทเพลงซึมซาบเข้าไปถึงก้นบึ้งหัวใจฉัน คงไม่มีครั้งไหนที่ฉันตั้งใจฟังเพลงเหมือนคืนนี้มันเหมือนกับว่าทุกคำของทุกเพลงมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน มันเป็นสิ่งที่ฉันเคยสัมผัสเคยกระทำ นักร้องหนุ่มเสียงดีหลายคนเปลี่ยนกันขึ้นมาร้องเพลงต่างแนวบนเวที มีหลายคนพยายามส่งสายตามาให้ฉัน ผู้หญิงเดี่ยวนั่งมุมมืด ฉันทำหน้าเรียบเฉยใส่พวกเขาแสดงให้รับรู้ว่าฉันมาเพื่อจะผ่อนคลาย นั่งดื่ม ฟังเพลง ไม่ได้สนใจที่จะมองหาใครหรืออยากคุยกับใคร

  หมดไวน์ไปสามแก้วฉันก็ยังนั่งอยู่มุมเดิม และฉันก็ค้นพบเกมส์ใหม่ๆ เกมส์ชีวิตที่น่าท้าทายและน่าหัวเราะเยาะกับการใช้ชีวิตคู่ ฉันสั่งไวน์แก้วที่สี่พร้อมกับหันไปมองรอบๆ ลูกค้าส่วนมากของที่นี่จะมาเป็นคู่และหากผู้หญิงลุกไปห้องนำ้ผู้ชายก็จะเริ่มสอดสายตามองไปทั่วคาเฟ่ พอฉันสบตาเขา เขาก็จะส่งสายตาท้าทายและเชิญชวนกลับมา พอผู้หญิงของเขากลับมาเขาก็จะกลับเป็นคนแสนดีของเธอเหมือนเดิม ฉันไม่ได้มองผิดหรือคิดไปเองเพราะฉันได้ลองถึงสามครั้งจากสามหนุ่มที่นั่งต่างมุมกันในคาเฟ่ ความรัก ความไว้ใจ ความศรัทธา สิ่งเหล่านั้นมันได้ตายไปจากฉันนานแล้ว จิตใจฉันคงกระด้างเกินไปจนกว่าที่จะยอมรับได้ว่าผู้ชายเหล่านั้นก็แค่"มอง" ผู้หญิงอื่นไม่ได้เจตนาจะเกินเลยไปกว่านั้น หวลคิดไปถึงเขาอดีตผู้ชายของฉัน จิตใจเขาคงแข็งแกร่งเกินไป เกินกว่าจะให้โอกาส "เรา" อีกครั้ง


No comments:

Post a Comment