Suwannee's Story: Incredible India

Namaste Day 4
Agra

วันอันยิ่งใหญ่มาถึงแล้ว วันที่สัญญากับตัวเองไว้หลายเดือนก่อนว่าจะมายืนอยู่ตรงหน้าทัชมาฮาล ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตีสี่กว่าลุกไปเข้าห้องนำ้อาบนำ้ล้างหน้าแปรงฟัน มองตัวเองในกระจกแล้วพูดกับตัวเองว่า "Happy birthday Suwannee" :) ตาสีนำ้ตาลกลมโตสะท้อนเห็นเงาของตัวฉันเอง สภาพร่างกายย่อมเสื่อมโทรมไปตามกาลเวลา แต่ฉันรู้ว่าจิตใจฉันนานวันมันก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น 43ปีเต็มกับสุวรรณี

ตีห้ากว่าๆฉันก็เดินมาถึงประตูเข้าทัชมาฮาลด้านตะวันตก ช่องขายตั๋วจะเปิดตอนตีห้าครึ่งและตอนนี้ก็มีเพียงคนไม่กี่คนรออยู่ ส่วนประตูเข้าจะเปิดตอนหกโมงตรง ฉันเป็นต่างชาติคนแรกที่เข้าแถวรอ แถวถัดไปเป็นหนุ่มสาวชาวอินเดียสองสามคนยืนส่องไฟฉายคุยกันหงุงหงิง ยื่นพาร์สปอร์ตไทยให้พนักงานขายตั๋วดูก็ได้ตั๋วราคาพิเศษจากหนึ่งพันรูปีเหลือห้าร้อยสามสิบรูปี มันเป็นข้อตกลงระหว่างประเทศไทยและประเทศอินเดีย ตั๋วทัชมาฮาลต้องเก็บไว้ให้ดีเพราะถ้าเอาตั๋วนี้ไปแสดงตอนซื้อตั๋วอักราฟอร์ดและเบบี้ทัชมาฮาลก็จะได้ส่วนสดอีกเกือบครึ่งราคา เดินผ่านจุดตรวจกระเป๋าก็เกิดปัญหาขึ้นด้วยว่าเป้ที่ฉันหิ้วมาด้วยมันใหญ่เกินไปในสายตาของการ์ด ต้องวิ่งออกไปฝากกระเป๋าไว้ข้างนอกไปกลับกิโลกว่าๆทำเอาฉันหอบแต่เช้ามืด กระเป๋าเงินและเอกสารต่างๆห้อยคอ ไหล่ซ้ายคล้องกล้องถ่ายรูป มือขวาถือเลนส์เสริม มือซ้ายถือขวดน้ำดื่ม เห็นสภาพตัวเองแล้วนึกไม่ออกว่าจะถ่ายรูปได้ยังไง ที่หนักไปกว่านั้นคือลืมถุงหุ้มรองเท้าที่เขาให้มาตอนซื้อตั๋วไว้ในเป้ที่เอาไปฝากไว้ ตัดสินใจทำในสิ่งที่ทั้งชีวิตไม่เคยทำ คุ้ยถังขยะอินเดีย เจอถุงหุ้มรองเท้าที่เขาใช้แล้วเอาแค่สภาพพอใช้ได้ อย่างน้อยก็ไม่ต้องวิ่งไปกลับกิโลกว่าและมาเข้าคิวผ่านประตูอีกเกือบชั่วโมง น้ำขวดเล็กที่มาพร้อมกับตั๋วเข้าชมก็จัดการดื่มจนหมดจะได้ไม่ต้องเป็นภาระหอบหิ้ว อย่ามาหิวนำ้ทีหลังก็แล้วกันเพราะข้างในไม่มีขาย

พอผ่านประตูเข้ามาโลกทั้งโลกเหมือนจะหยุดหมุน ทัชมาฮาลสีขาวนวลตั้งอยู่ตรงหน้าเหม่อนจะจับต้องได้ นึกย้อนไปถึงประวัติทัชมาฮาลที่อ่านมาฟังมาตั้งแต่ตอนเป็นเด็กพอมาเห็นของจริงยิ่งซาบซึ้งยิ่งขึ้น ความรักระหว่างชายหญิงมันช่างยิ่งใหญ่มากนัก ยิ่งใหญ่พอที่จะสร้างสิ่งมหัศจรรย์ติดอันดับโลกขึ้นมาได้ ยิ่งใหญ่พอที่จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ข้างหน้าได้แม้แต่ชีวิตคนอื่น ยิ่งใหญ่พอที่จะแลกกับชีวิตของตัวเอง แลกกับเวลายี่สิบสองปีสำหรับการก่อสร้างและทรัพย์สมบัติที่มีอยู่ทั้งหมด ฉันคงไม่อาจเอื้อมเอาตัวเองไปเปรียบเที่ยบกับพระเจ้าชาห์ ชหาน แต่ความรักทุกๆครั้งของฉันมันก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่น้อยไปกว่าของท่านเลย เพียงแต่ฉันไม่มีทรัพย์สมบัติที่จะเอามาสร้างอนุสรณ์แห่งความรักไว้ชื่นชมและระลึกถึงบุคคลอันเป็นที่รัก ถ้าฉันมีทรัพย์สมบัติฉันคงสร้างและจะมีสิ่งมหัศจรรย์เพิ่มขึ้นในโลกนี้ไม่ตำ่กว่าเจ็ดแปดที่ก็เป็นได้

ชื่นชมดื่มด่ำกับความอลังการของทัชมาฮาลพร้อมกับถ่ายรูปไว้อีกนับร้อยรูป หินอ่อนสีขาวเกลี้ยง ศิลาแลง เพชร พลอย หินและโมราในบางส่วน ทำให้น่าพิษวงว่าสร้างขึ้นมาได้อย่างไร แต่คนถึงสองหมื่นกว่าคนที่ช่วยออกแบบคงเป็นคำตอบให้เป็นอย่างดี มองข้ามฝั่งแม่นำ้ยมุนาก็จะเห็นMehtab Baghที่ฉันไปยืนถ่ายรูปมาเมื่อเย็นวาน อันแม่นำ้ยมุนานี่ถ้ามองผ่านๆก็โอเคแต่ถ้าพิจารณาดูดีๆแล้วมันก็คือสุสานขี้ของชาวอักราหลายๆคน พี่แขกซึ่งจะเห็นแต่ผู้ชายจะพากันไปนั่งยองๆริมแม่นำ้จัดการภารกิจกันเป็นแถวลมโชยสบายตูดกันไป เสร็จกิจก็เดินจับมือกอดคอกันหงุงหงิงต่อไป คนอินเดียเป็นคนเปิดเผย

เสร็จจากเยี่ยมชมทัชมาฮาลเกือบเก้าโมงเช้าแวะกินอาหารเช้าริมทางก่อนเดินกลับโรงแรม ถาลีแบบง่ายๆหนึ่งถาด มีจาปาตี โยเกิร์ต ดาล ฉันก็ได้แค่เอาใส่ปากเคี้ยวแล้วกลืนๆลงไปให้พอหนักท้องไว้ก่อน รสชาติไม่ต้องพูดถึง เอาไว้มื้อหน้าค่อยกินหมูเห็ดเป็ดไก่หรือไม่กินก็ได้จะได้ถือโอกาสลดนำ้หนักไปในตัว อาศัยกล้วยหอมเกือบหวีที่ซื้อมาตุนไว้ในห้อง ถือวิถีลิงไปพลางๆเพราะอย่างน้อยกล้วยก็อร่อยกว่าอาหารที่นี่ หลังจากที่เปลี่ยนแบตเตอรี่กล้อง ชาร์จโทรศัพท์เพิ่มอีกหน่อย โปะครีมกันแดดอย่างหนา ใส่หมวก ใส่แว่นกันแดด ฉันก็พร้อมสำหรับสถานที่อื่นๆ อักราฟอร์ด เบบี้ทัชมาฮาล ไปซื้อตั๋วรถไฟสำหรับวันพรุ่งนี้และแวะดูสถานที่ท่องเที่ยวอีกสองสามที่ งานนี้ต้องขอบคุณกูดดูคนขับตุ๊กๆที่พาแว๊นข้ามเมืองไปมา ก็เลยสมนาคุณเขาไปเป็นยาหม่องตราลิงถือลูกท้อไปหนึ่งกล่องเล็กๆกับเงินอีกหนึ่งร้อยบาท คนอินเดียชอบยาหม่องไทย สุวรรณีรู้ก็เลยซื้อติดเป้มาด้วยครึ่งโหล รู้ลึกไปอีกว่าหนุ่มอินเดียไม่ชอบสาวไทยลักษณะแบบฉัน หน้ายาวๆเหลี่ยมๆ ไม่ทาลิปสติก ไม่มีนม ไม่มีพุง นุ่งเสื้อแขนยาวมิดชิด กางเกงยาวคลุมไปถึงตาตุ่ม ก็เลยไม่ต้องกังวลหนักว่าจะโดนทำมิดีมิร้ายเพราะไม่มีส่วนไหนกระตุ้นต่อมหื่นเขาได้แต่ก็ไม่เคยประมาทเพราะอะไรอะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ

43ปี กับร่างนี้และจิตนี้ ชีวิตคนเรามันไม่ได้มาพร้อมกับคู่มือการใช้ เพราะฉะนั้นมันก็ต้องมีการลองผิดลองถูกกันบ้าง สุขให้มาก ทุกข์ให้น้อย และอย่าเอาความฝันของเราไปฝากไว้กับคนแค่หนึ่งคนหรือร่วมฝันกับคนอื่นเพราะสักวันถ้าเราไม่มีคนคนนั้นแล้วเราก็จะไม่เหลือแม้แต่ความฝัน สิ่งเหล่านี้คงเป็นข้อคิดที่ฉันเรียนรู้มากับการใช้ชีวิตในเวลา43ปี

Happy birthday again Suwannee and India is incredible! 