South India

🚶🏽‍♀️🚶🏽‍♀️🚶🏽‍♀️🚶🏽‍♀️🚶🏽‍♀️

15-09-2018

Day 11 Kochi 

    Kerala  *รัฐเกรละตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของสาธารณรัฐอินเดีย สถาปนารัฐเมื่อวันที่ ๑ พฤศจิกายน ๒๔๙๙ รู้จักกันในนาม “God’s Own Country” หรือดินแดนอันงดงามของพระเจ้า เนื่องจากมีภูมิประเทศที่สวยงาม และลำคลองที่เชื่อมโยงกับทะเลสาบน้ำกร่อย รัฐเกรละมีอาณาเขตติดต่อกับ ๒ รัฐ โดยทิศเหนือและทิศตะวันออกเฉียงเหนือติดกับรัฐกรณาฏกะ    ทิศตะวันออกและทิศใต้ติดกับรัฐทมิฬนาฑู ทิศตะวันตกติดกับรัฐทะเลอาราเบียน

    Appam, Idli, Sambar และ Chutney ถูกยกมาในถาดหลุมแล้ววางไว้บนโต๊ะกินข้าวตรงหน้าฉัน แม่บ้านเหลือบมองดูฉันแล้วทำหน้าขันๆ เธอบอกว่าวันนี้ตั้งใจทำอาหารเช้าแบบอินเดียใต้ให้ฉันลอง นั่งมองอาหารแล้วนึกขำเพราะไม่รู้จักชื่อแม้แต่อย่างเดียวจึงได้ขอให้คุณแม่บ้านอธิบายให้ฟัง Appam หน้าตาเหมือนแพนเค้กแต่ทำมาจากแป้งข้าวผสมกับหางกะทิ   Idli เหมือนขนมถ้วยฟูที่นึ่งมาจากพิมพ์ของขนมถ้วยแต่ไม่ฟูและไม่ใส่น้ำตาล รสชาติออกเปรี้ยวจากการหมักของแป้ง  Sambar เป็นแกงชนิดหนึ่ง ใส่พริกแห้ง มะเขือเทศ บวบ มะรุม และกระเจี๊ยบ ส่วนChutney ก็คือน้ำจิ้มชนิดหนึ่งทำจากเนื้อมะพร้าว น้ำมันมะพร้าว กระเทียม พริก ขิง และใบสะระแหน่ นั่งละเลียดชิมนั่นนี่ไปเรื่อยๆพร้อมกับกาแฟถ้วยโตและบทสนทนากับเพื่อนร่วมโต๊ะกว่าครึ่งชั่วโมงจึงเสร็จสิ้นการกินอาหารมื้อเช้าแล้วต่างก็แยกย้ายกันไป นักเดินทางหลายคนมาที่นี่เพื่อนั่งเรือล่องแม่น้ำ บ้างก็มาดูโชว์ และบ้างก็มายอตกปลาขนาดยักษ์ ฉันไม่ได้มีแผนอะไรเป็นพิเศษก็เลยไม่รีบร้อนอะไร

   ช่วงสายๆกะว่าจะแค่ไปนั่งชิวๆที่ร้านกาแฟหน้าที่พักแต่หลังจากคาปูชิโนหนึ่งถ้วยรู้สึกคึกคักอยากไปดูโน่นดูนี่ก็เลยออกเดินไปเรื่อยๆ เดินไม่ถึงยี่สิบนาทีก็ยอมแพ้กับคนขับรถเอาโต้ทั้งหลายที่เข้ามาขายโปรแกรมเที่ยวอยู่ทุกสิบก้าวที่เดิน แว้บเข้าไปในร้านจักรยานขอเช่าจักรยานแม่บ้านหนึ่งคันราคาวันละหนึ่งร้อยห้าสิบรูปี ดีงามจริงๆ ไม่ต้องเดิน ไม่ต้องคอยปฏิเสธคนขับเอาโต้ ปั่นจักรยานกลับทางเดิมที่เดินผ่านมาดีดกระดิ่งกรุ๊งกริ๊งใส่พวกเอาโต้ทั้งหลาย ฉันกลับมาแล้ววววว ปั่นจักรยานมาาาาาา หนีห่าววววว พวกเขาโบกไม้โบกมือทักทาย 😞😞

    จักรยานแม่บ้านพาฉันลัดเลาะเข้าตรอกนั้นออกซอยนี้ เลียบชายหาดบ้าง ออกไปกลางเมืองบ้างไปจนถึงหมู่บ้านชาวยิวที่อพยพเข้ามาที่นี่ครั้งแรกตั้งแต่ศตวรรษที่สิบสอง และถือว่าเป็นกลุ่มชาวยิวที่เก่าแก่ที่สุดในอินเดีย พวกเขามีร้านรวงสวยงามมาก สินค้าขึ้นชื่อคือพวกแอนทิก ฉันไม่มีความรู้เรื่องของเก่าก็เลยได้แต่ดูผ่านๆแต่ก็ชอบการจัดร้านและลักษณะบ้านเรือนของพวกเขา ปั่นจักรยานต่อไปแวะดูโบสถ์เก่าแก่ ดูสุสานคนฮอลแลนด์ ดูมัสยิด สนามเด็กเล่น และอื่นๆอีกหลายที่จนเกือบบ่ายโมงพร้อมกับเหงื่อไหลซกหน้ามันแผลบ แวะร้านขายของชำซื้อน้ำผลไม้และมามาคัพแล้วกลับมาพักผ่อนที่ห้อง

   ช่วงบ่ายแก่ๆออกไปปั่นจักรยานอีกรอบจนเกือบค่ำก่อนจะเอาไปคืนแล้วต่อด้วยไปโรงละคร ฉันเคยเห็น Kathakali มาครั้งหนึ่งแล้วเมื่อยี่สิบปีก่อน คืนนี้ได้มีโอกาสได้ดูอีกรอบรู้สึกอิ่มใจ การแสดงนี้มีมาตั้งแต่ศตวรรษที่สิบเจ็ดเป็นการแสดงที่มีชื่อเสียงมากของของรัฐเกรละ เป็นการแสดงที่ตัวแสดงไม่ใช้เสียงแต่แสดงออกทางสีหน้าและท่าทาง การแสดงแบ่งออกเป็นสามช่วงคือ หนึ่งช่วงแต่งหน้า ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมง สองช่วงแนะนำท่า ใช้เวลาสี่สิบนาที และช่วงการแสดงใช้เวลาห้าสิบนาที มีนักแสดงสามคนเป็นชายทั้งหมดแต่เล่นเป็นหญิงหนึ่งคน นักดนตรีและนักร้องเพลงประกอบสามคน คนถือฉากอีกสองคน นักแสดงใช้หินสีผสมกับน้ำมันมะพร้าววาดลวดลายบนใบหน้าอย่างคล่องแคล่ว นักแสดงตัวเอกใช้เมล็ดพืชชนิดหนึ่งใส่ไว้ในตาสองชั่วโมงก่อนการแสดงทำให้ตาขาวกลายเป็นสีแดงกล่ำจนหน้ากลัว  ตัวรองที่เล่นเป็นหญิงแสดงดีมากน้ำตาหยดออกมาผ่านแก้มสีเข้มที่เขียนเอาไว้จนฉันอดสงสารไม่ได้ ฉันอินกับการแสดงมากไม่ยอมละสายตาจากนักแสดงเพราะพยายามจะอ่านสัญลักษณ์มือและอ่านแววตาของนักแสดง เปรียบเทียบไปก็คงเหมือนการดูโขนที่ไม่ได้สวมหัว เพราะต้องเข้าใจความหมายของแต่ละท่าของนักแสดง เพิ่มเติมคือต่องอ่านแววตาของนักแสดงไปด้วย โรงละครทันสมัยไม่เหมือนยี่สิบปีก่อนที่ฉันจำได้ว่าอยู่ริมหาดพื้นเป็นทราย และยุงเยอะมาก ตอนนี้เป็นโรงละครจริงๆติดแอร์มีระบบแสงเสียง 

    เกือบสองทุ่มการแสดงจบแล้วยังอยากจะดูระบำต่ออีกแต่ตัดสินใจไม่ดูเพราะกลัวว่าเดินกลับตอนดึกจะไม่ปลอดภัย ระหว่างทางเดินกลับที่พักแวะกินข้าวร้านที่มีคนแนะนำมา แกงอร่อย ข้าวอร่อย กินเสร็จรีบจ้ำอ้าวกลับที่พักเพราะแอบน่ากลัวเหมือนกันแฮะ มานั่งเล่นกับลูกแมวตัวเล็กๆหน้าที่พักแล้วแอบคิดถึงๆอาบ๊อบ ร่าเริง ได้ข่าวว่ามันเป็นไข้ คิดถึงแม่ละมั้งไอ่หูยาว....

  นามัสเต เกรลา

  *ข้อมูลจากเวปไซต์ของสถานกงสุลใหญ่ เมืองเจนไน

🙏🏼🙏🏼🙏🏼🙏🏼🙏🏼🙏🏼