Southern India

🚶🏽‍♀️🚶🏽‍♀️🚶🏽‍♀️🚶🏽‍♀️🚶🏽‍♀️

10-09-2018
Day 6 Chennai

    Chennai หรือชื่อเดิมว่า Madras เป็นเมืองหลวงของรัฐทมิฬนาฑู ตั้งอยู่ริมฝั่งโคโรมัลเดลของอ่าวเบงกอล ฉันเคยมาที่เจนไนครั้งหนึ่งแล้วเมื่อประมาณยี่สิบปีที่แล้ว ในยุคสมัยที่ริออกเดินทางครั้งแรกๆ ใส่กางเกงขาสั้น รองเท้าบู้ท หัวฟูๆเป้สี่สิบลิตรแบกไว้บนหลังเป้ใบเล็กพาดไว้ข้างหน้า แต่ไม่เคยแบกนานเพราะพักโรงแรมดี มีพนักงานช่วยยก การเดินทางก็สะดวกสบายเพราะเป็นการเดินทางแบบกลุ่มทัวร์ วันนี้ผมไม่ค่อยจะมีให้ฟูแล้วเพราะผลข้างเคียงของยา กางเกงขาสั้นเลิกใส่ไปนานแล้ว รองเท้าบู้ทก็คงไม่ไหว ร้อน  ห้องพักดาวน์เกรดลงมาฮวบฮาบเหลือคืนละหนึ่งร้อยหกสิบบาท

   กลิ่นของเจนไนยังเหมือนเดิม กลิ่นฝุ่น กลิ่นฉี่ กลิ่นขี้วัว แต่เมื่อหลุดลอดเข้าไปในวัดฮินดูใหญ่ใจกลางเมืองกลับพบความเงียบสงบ เยือกเย็น และหอมตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นธูป กำยาน และน่ำมันตะเกียง ฉันใช้เวลาช่วงเช้าเดินลัดเลาะไปตามซอกนั้นนี้ของเมือง พ่อแม่ผู้ปกครองจูงลูกหลานตัวเล็กๆที่อาบน้ำปะแป้งตัวหอมฟุ้งมาส่งหน้าโรงเรียน เด็กผู้หญิงถักเปียยาวเฟื้อยพร้อมกับคล้องพวงดอกมะลิตามแนวผม ทุกคนสะพายเป้ใบใหญ่เกือบจะเท่าตัวดูน่าขัน เด็กหลายคนที่อยู่บนตึกเรียนแล้วโบกมือมาทักทายฉัน ตาสีน้ำตาลโตของพวกเขาไม่เคยหลบสายตากัน เรียกว่าจ้องกันจริงกันจังให้ทะลุถึงใจไปเลย  เดินผ่านร้านรวงบ้านเรือนไปเท้าก็คอยหลบหลีกขี้วัวไป วันนี้ใส่รองเท้าแตะออกมาเพราะรู้ว่าถ้าไปวัดฮินดูต้องถอดไว้ข้างนอก ถ้าเหยียบขี้วัวก็คงเลอะเต็มตีนจริงๆ เห็นร้านรวงบางที่เขาจะมีวัวเป็นของตัวเอง วัวที่ผูกเชือกเอาไว้ไม่ให้ไปไกลเกินกว่าหน้าบ้าน มีอาหาร มีน้ำ ไว้ให้ ฉันพยายามเดินเลี่ยงวัวเทพเจ้าเหล่านั้นเพราะใส่เสื้อสีแปร๊ด กลัวว่าเทพเจ้าจะกลายร่างเป็นโตโร่

   เดินไกลทะลุออกมาถึงถนนฝั่งตรงข้ามกับชายหาดชื่อดังของเจนไน Marina Beach  แต่พอมองออกไปทางชายหาดเห็นเปลวแดดเต้นยิบๆ ตัดสินใจเดินหันหลังกลับเพราะคิดว่าร้อนเกินไปแล้วค่อยกลับมาใหม่ช่วงเย็น เดินกลับไปที่พักด้วยความยากลำบากเพราะแดดร้อนมาก ระยะทางไม่กี่กิโลเมตรแต่รู้สึกว่าไกลเหลือเกิน แวะเติมพลังด้วยน้ำสับปะรดไม่อุ่นไม่เย็นตามสไตล์อินเดียตบท้ายด้วยไจอีกร้านหนึ่งแล้วเดินขาลากขึ้นห้องพัก อาบน้ำพักผ่อนตอนเที่ยงวันพอดิบพอดี

   บ่ายสองกว่าๆท้องใส้เริ่มประท้วงเพราะตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรจริงจังนอกจากบิสกิตสี่ห้าอัน เดินกลับไปร้านมังสวิรัติเจ้าเดิมเมื่อคืนนี้ ข้าวผัด พาเนียเต้าหู้ เดาๆสั่งไปสองอย่าง งานใบตองก็มา งานแขกแอบขำป้าก็มา สายตาวิบวับกับเสียงหัวเราะคิกคักดังมาเป็นระยะๆจากมุมนั้นมุมนี้ พอฉันเงยหน้าขึ้นมองพวกเขาก็ทำหน้าเขินๆ ฉีกยิ้มโชว์ฟันจอบกลับไปเขาส่ายหัวดุ๊กดิ๊กกลับมา เรื่องของการส่ายหัวถึงแม้วันนี้จะเป็นวันที่6แล้วแต่ฉันก็ยังไม่เคยชิน ส่ายหัวคือใช่ คือบวก คือโพสิทิฟ พวกเขาคงงงกับฉันเหมือนกันเพราะถ้าฉันส่ายหัวคือไม่ คือไม่เอา คือเนกาทีฟ การส่ายหัวก็ต้องมีเทคนิค ไม่ใช่ส่ายแแบบหันใบหน้าไปมาแต่เป็นการพับคอซ้ายไปขวาหรือขวาไปซ้าย ฝึกทำจนเมื่อยคอแต่พอถึงเวลาปฏิบัติก็ลืมทุกที

     กินข้าวเสร็จกระโดดขึ้นรถเมล์ไปสถานีรถไฟ มาถึงวันนี้การเดินทางโดยรถเมล์มันไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไปแล้ว ง่ายๆดูในGoogle Map ใส่ต้นทาง ใส่ปลายทาง เลขอะไรขึ้นมาก็ตามนั้น ระบบการเดินทางโดยรถโดยสารประจำทางอินเดียเป๊ะเวอร์ จะมีปัญหาบ้างที่ต้องกระดกลิ้นรัวๆ รัวๆเยอะๆบอกชื่อป้ายที่จะลงให้กระเป๋ารถ เขาจะได้เก็บเงินถูก ที่สถานีรถไฟพยายามจะสอบถามเรื่องตั๋วรถไปเมืองต่อไปสำหรับพรุ่งนี้ เจ้าหน้าที่ให้คำตอบว่าพรุ่งนี้มาซื้อแล้วขึ้นรถเลยไม่ต้องจอง ฉันไม่ค่อยแน่ใจกับคำตอบเท่าไหร่เพราะเห็นจำนวนคนที่สถานีแล้วต่องบอกว่ามหาศาล แต่พรุ่งนี้คงรู้กัน โหนรถเมล์กลับที่พักพร้อมกับผู้โดยสารอีกล้านแปด ค่าโดยสารเที่ยวละเจ็ดรูปี

     แดดร่มลมตกคว้ากล้องใส่กระเป๋า เดินสวยๆออกไปเรียกเอาโต้หน้าที่พัก ไม่เดินจ้ะ เมื่อยขามากกก หนุ่มรีเซฟชั่นกระซิบบอกว่าค่าโดยสารไปMarina Beach ไม่เกินห้าสิบรูปีนะมาดาม สอบถามราคาคนขับบอกว่าสี่สิบรูปี โหหหห นายมาเพื่อที่จะกอบกู้ชื่อเสียงจากเพื่อนร่วมอาชีพคืนก่อนจริงๆ  ไม่กี่นาทีก็มายืนอยู่ตรงหน้าหาดอีกครั้งแต่ตอนนี้ไม่ร้อนจัดแล้ว แดดอ่อนๆของเวลาห้าโมงเย็นกระทบทรายอุ่น เดินไปบนหาดก็พยายามหลบเศษขยะสารพัด ชนิดที่ว่าถ้านักอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมมาเห็นคงนอนชักอยู่ตรงนี้ คนอินเดียส่วนมากมีจิตอิสระ การใช้ชีวิตของพวกเขาค่อนข้างอิสระ อยากกินก็กิน อยากนอนก็นอน อยากทิ้งอะไรก็ทิ้ง เอาที่สบายใจละกันประมาณนั้น ทะเลใสพอประมาณ คลื่นแรงสวย เหมาะกับการกระโดดเล่นโต้คลื่นแต่คงไม่เหมาะกับการว่ายนักเพราะน่าจะอันตราย ฉันนั่งลงริมหาดกับผู้คนอีกหลายร้อยคน เด็กวัยรุ่นผู้ชายหลายคนกระโดดเล่นกับคลื่น พวกเขายิ้มหัวเราะสนุกสนาน ฟันขาวๆตัดกับผิวสีเข้มยามที่พวกเขาตะโกนโหวกเหวกใส่กัน ผู้หญิงไม่กี่คนลงไปเล่นในที่ตื้นๆพร้อมทั้งชุดที่สวมใส่ บิกินี ชุดว่ายน้ำ ไม่ใช่สิ่งจะเป็นของคนที่นี่ ผู้ชายอาจจะใส่กางเกงขาสั้นหรือใส่แต่กางเกงในก็ได้ ผู้หญิงลงไปทั้งชุดที่ใส่มาเลย

   พระอาทิตย์เริ่มลดแสงลงทีละน้อย หมาสีน้ำตาลเดินมาจากไหนไม่รู้มานอนแผละอยู่ใกล้ๆ บ๊อบ ฉันเรียก มันทำท่ารู้ความผงกหัวขึ้นมองเห็นตาสีน้ำตาลใสแจ๋ว  ฉัน หมาแปลกหน้า ริมหาดอ่าวเบงกอล

   นามัสเต เจนไน

🙏🏼🙏🏼🙏🏼🙏🏼🙏🏼🙏🏼