Southern India

🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️🚶🏼‍♀️

05-09-2018
Day 1 Chiangrai - Bangkok - Kolkata

   เวสป้าคันเก๋าพาฉันทะลุข้ามเมืองจากฝั่งใต้มาฝั่งเหนือ ฉันขับมันไปช้าๆเพราะไม่ได้เร่งรีบอะไร ใกล้จะถึงสนามบินผ่านทุ่งนาเขียวมองไปสุดสายตามีภูเขาน้อยใหญ่สีเข้มอ่อนเรียงรายกันสลับซับซ้อนเหมือนภาพวาดจากศิลปินเอก สูดลมหายใจลึกๆแล้วแอบถามตัวเองไม่ได้ว่าที่ๆจะไปจะสวยงามเหมือนบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองมั้ย

   นั่งรอเวลาขึ้นเครื่องพร้อมกับกาแฟเย็นจากแบลคแคนย่อนที่ใช้แต้มสะสมคะแนนแลกมา ช่วงปีท้ายๆฉันค้นพบความสนุกอีกอย่างในชีวิต ทุกบิล ทุกค่าใช้จ่ายเดือนละหลายพันบาท ไม่ว่าจะเป็นค่าโทรศัพท์ ค่าอินเตอร์เน็ต ค่าเติมน้ำมันรถ สามารถเก็บสะสมแต้มได้ และฉันก็มีมันมากพอที่จะแลกเป็นเครื่องดื่ม ขนม เเละสิ่งของอีกหลายอย่างได้ ความสนุกที่หลายๆคนอาจจะพลาดเพราะไม่รู้หรือไม่ได้สนใจ ความสนุกที่ได้จ่ายไปล่วงหน้าแล้ว

   แอบขำตัวเองที่เกือบพลาดเที่ยวบินระหว่างประเทศเพราะจองภายในประเทศผิดวัน ระหว่างประเทศเครื่องออก 01:20 วันที่6 แต่ดันจองภายในประเทศ 16:25 วันที่6เหมือนกัน โชคยังพอมีที่หาตั๋วโปรเจอ 450บาทเชียงราย-สุวรรณภูมิ จึงทิ้งตั๋วเชียงราย-ดอนเมือง 390บาท อย่างไม่อาลัย ค่อยกลับมาเคลมภาษีสนามบิน 100บาทคืน 290บาทถือเป็นค่าความชราที่มาเยือน รถบัสวนจากสนามบินสุวรรณภูมิพาฉันฝ่าสายฝนไปช้าๆ นั่งมองรถติด ฝนตก สลับกับสะสางเรื่องงานในโทรศัพท์ถึงสองชั่วโมงกว่าๆจึงจะถึงสนามบินดอนเมือง ไม่บ่นฮับ รถฟรี ทนได้ ไม่รีบ ถึงสนามบินดอนเมืองรีบตรงดิ่งไปร้านขายยาเพื่อซื้อยาหยอดตา ด้วยความไฮเปอร์เมื่อวานปีนขึ้นไปตัดกิ่งไม้แล้วพลาดโดนยางไม้กระเด็นใส่ตาทำให้เกิดอาการเคืองตา น้ำตาไหล และเปลี่ยนเป็นขี้ตาเกาะเป็นแพบนขนตา เภสัชกรซักถามอาการระเอียดยิบแล้วหยิบยาหยอดตาให้หนึ่งหลอดสนนราคา 200บาท ฉันล้วงไปในกระเป๋าแม้วหยิบเงินให้แอบบ่นในใจ หลอดนี้แถวบ้านไม่ถึงสามสิบ ชั่งเหอะ ฉันอยู่สนามบิน ฉันอยู่เมืองกรุง ฉันไม่อยากป่วย ฉันจะไปเที่ยว!

   เดินชิวๆไปเค้าเตอร์เช็คอินแต่ก็ต่องเดินชิวๆจากมาเพราะยังไม่ถึงเวลา จะเช็คอินออนไลน์ก็ทำไม่ได้เพราะสายการบินต้องดูวีซ่า มองซ้ายมองขวาเห็นมีสตาร์บักส์เปิดใหม่แล้วนึกขึ้นได้ว่าตอนซื้อประกันการเดินทางเขามีคูปองสตาร์บักส์ให้ 200บาท อืมมมม.. ดีงาม จัดครัวซองอัลมอนด์กับน้ำแร่หนึ่งขวดมานั่งหลบมุม หยอดตา เช็คกล้อง เล่นเฟส เล่นไลน์ แป๊บๆก็ถึงเวลาเช็คอิน “ขอที่ริมหน้าต่างนะคะ” หนุ่มพนักงานกราวด์สายการบินโลวคอสเงยหน้ามองฉันเป็นมึนๆ “ต้องจองล่วงหน้าครับ” จองก็เสียเงินเพิ่มดิ แอบคิดในใจ หนุ่มถามคำถามเพิ่มอีกหลายคำถาม ไปทำไม ไปกี่วัน เคยไปมาละยัง ทำไมไปหลายวัน ฉันแค่ตอบไปว่าวีซ่าแพง ไปเป๊บเดียวกลัวไม่คุ้ม ครั้งนี้เครื่องสแกนพาสปอร์ตไม่ให้ความร่วมมือด้วยต้องอาศัยหนุ่มน้อยตม.พาไปลัดคิวชาวต่างชาติคนอื่นสแตมป์พาสปอร์ตให้อีกช่องหนึ่ง หนุ่มสาวตม.ชุดนี้ทำงานกันสดใสร่าเริงมากจนฉันอดชมไม่ได้ สมกับเป็นคนรุ่นใหม่จริงๆ

    มีเวลากว่าสองชั่วโมงจะถึงเวลาขึ้นเครื่อง เดินดูนั่น นี่ แล้วเข้าไปใช้สิทธิ์King Power Lounge ฟรีไวไฟ เครื่องดื่ม อาหาร ขนม เพียบ มีบัตรสมาชิกนี้แล้วสุดคุ้มถึงแม้ว่าจะได้ใช้ปีละไม่กี่ครั้งก็ตาม ความตื่นเต้นเริ่มจะเกิดขึ้นเมื่อฉันเดินมาหน้าประตูผู้โดยสาร แขกอินเดีย ตัวดำๆ เดินกันขวักไขว่ บ้างก็นั่งคุยกันส่งเสียงดังขโมงโฉงเฉง พวกเขาหอบหิ้วสารพัดสัมภาระ มีเป้ มีกระเป๋าลาก มีถุงพลาสติก มีกล่องกระดาษ ก้มมองตัวเองมีกระเป๋าสะพายคาดลำตัวหนึ่งกับเป้ใบเล็กอีกหนึ่ง จะชิวไปไหนป้า?? นั่งสงบเสงี่ยมหน้าขาวจ๋องอยู่ท่ามกลางพวกเขา หูก็แอบฟังภาษาที่ไม่เข้าใจสักคำนอกจากนามัสเต เสียงเรียกขึ้นเครื่องเริ่มจากแถวที่1-5 และ 12-14 หนุ่มตาคมชะโงกมองตั๋วฉัน Go Go เขาบอก ฉันส่ายหัวชี้ไปที่เลข9B. บนตั๋ว หนุ่มตอบกลับมาว่าไปเหอะต่างกันไม่กี่เลขเอง เอากับพี่ดิ พวกเขาเป็นคนตลก ไม่ว่าที่นั่งพวกเขาจะเป็นหมายเลขอะไร เขาก็จะยื่นตั๋วให้พนักงานกราวด์ดู พนักงานก็จะชี้ไปที่ป้าย 1-5 12-14 เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ คนแล้ว คนเล่า

   ผ่านการเบียดเสียดจนมาถึงที่นั่ง9B ขนาบข้างโดยหนุ่มอินเดียหนวดจิ๋มแล้วฉันก็รู้ตัวว่าตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปรวมถึงอีกสิบสี่วันข้างหน้าฉันต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับพวกเขา สิ่งแรกที่ทำคือล้วงกระเป๋าควักยาดมออกมา ไม่ได้กินป้าหรอก พกมาทั้งแบบน้ำแบบแห้ง เชิญพวกคุณตามสบายจะยกแขน จะสะบัดขา จะตะโกนคุยกันข้ามลำข้ามแถวก็เอาที่สบายใจ อีกไม่กี่วันเมื่อฉันสะสมพลังกลิ่นได้มากพอโดยการกินหัวหอมผัดเนย เครื่องเทศ ฉันก็จะเป็นส่วนหนึ่งของพวกคุณ กลัวซะที่ไหน หนุ่มหนวดจิ๋มเปิดเพลงแขกทำนองเร่าร้อนจากโทรศัพท์มือถือ เขาเร่งเสียงดังจนฉันอดแขวะเขาไม่ได้ว่าเพลงเพราะนะ เขาหันกลับมาถามว่าชอบเหรอพร้อมกับเร่งเสียงดังขึ้นไปอีกแล้วทำหัวดุ๊กดิ๊กตามทำนองเพลง ฉันไม่รู้จะทำยังไงก็เลยดุ๊กดิ๊กหัวไปเขา พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินรีบเดินมาเตือน volume down please

   สองชั่วโมงกว่าๆกับเวลาชั่วโมงครึ่งช้ากว่าประเทศไทยฉันก็มาถึง Nataji Subhas Chandra Bose International Airport หรือที่มีชื่อเล่นน่ารักๆว่า Dum Dum Airport ฟังดูเหมือนเสื้อชั้นในสตรี e-visa ราคาแพงลิบที่จัดการมาล่วงหน้าแล้วทำให้ผ่านตม.ง่ายขึ้น สามช่องที่เปิดให้บริการมีนักท่องเที่ยวคนเดียวคือฉัน แค่สแกนนิ้วมือ แล้วถ่ายรูป ก็เดินตัวปลิวออกมา กระเป๋าไม่ต้องไปรับเพราะไม่ได้โหลด แลกเงิน50ดอลล่าร์เอาไว้เป็นค่ารถกับค่าโรงแรมคืนแรก แอบถามสาวตาคมที่เค้าเตอร์แลกเงินว่าจะนั่งแท็กซี่เข้าเมืองปลอดภัยมั้ย นางทำหน้าประหลาดใจถามกลับว่ามาคนเดียวเหรอ นั่งรอในสนามบินจนถึงตีห้าค่อยออกไปจะดีกว่านะ ฉันไม่ได้รั้น ไม่ได้ประมาท ไม่ได้ทำตัวเก่งกล้าสามารถ แต่หลังจากที่เดินดูบริเวณห้องโถงสนามบินแล้วมันก็ไม่ได้น่านั่งรอนอนรอสักเท่าไหร่ ตัดสินใจเดินไปซื้อตั๋วtaxi prepaidที่มีตำรวจดูแลอยู่ เห็นมีการจดบันทึกทะเบียนรถ ข้อมูลผู้โดยสาร ก็เลยอุ่นใจ สถิติการถูกข่มขืนในอินเดียติดอันดับสูงมากของโลก ฉันรู้ดีข้อนี้

   ตีสองกว่าแท็กซี่คันเล็กสีสันสดใส อินเดี๊ย อินเดีย พาฉันปุเลงข้ามเมืองจากสนามบินมาดาวน์ทาวน์ใช้เวลาค่อนชั่วโมง โดยมีฉันทำหน้าที่อ่านgpsและบอกทาง ในที่สุดรถก็มาหยุดอยู่ตึกแถวกลางเก่ากลางใหม่ที่น่าจะเป็นโรงแรมที่ฉันจองไว้ ถนนเงียบสงบ มีแค่เสียงฝีเท้าของตัวเองกับเสียงเม็ดฝนบางๆ ฉันกดกริ่งหน้าประตู รอสักครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นตัดสินใจผลักประตูไม้เก่าๆปรากฎว่าเปิดได้ เดินไปข้างในเจอบันได ขึ้นบันไดเจอลิฟต์เก่าๆสายระโยงระยาง ตัดสินใจเดินขึ้นบันไดไปอีกแต่เจอประตูเหล็ก ย้อนกลับลงมากดลิฟต์ เสียงเพลงฮินดีแด๊นซ์กระจายดังขึ้นพร้อมกับลุงแก่ๆผอมๆไหลลงมาพร้อมกับลิฟต์ แว้บหนึ่งแอบคิดไปถึงหนังสยองขวัญแต่หักห้ามใจตัวเอง มันไม่มีจริง ไม่มี ไม่มี นามัสเต ทักลุงไปก่อนแล้วบอกขอโทษที่มาดึกแต่ได้แจ้งมาแล้วตอนที่จองโรงแรม ลุงแกทำท่าเมาขี้ตาชวนขึ้นลิฟต์มาชั้นบนที่เป็นเค้าเตอร์เช็คอิน ค้นนั่นนี่ กุกกักไปมาแล้วเงยหน้ามาบอกว่า คุณมาเร็วกว่าที่จองไว้1 คืน อุต๊ะ ความชราไม่เคยปราณีใคร หลงลืม นั่นพลาดนี่พลาด อยากเขกหัวตัวเองสักสามโป๊ก เออเอาไงดีวุ้ย ดึกก็ดึก มืดก็มืด รถราก็ไม่มี ขอนอนคืนนี้ได้ปะลุง ลุงแกพลิกสมุดจดงานแกไปมาหลายนาทีแล้วบอกว่า คิดเพิ่ม600รูปีสำหรับคืนนี้ แถมอาหารเช้าให้ทั้งสองวัน

   ดีจังเลยจ้ะนายจ๋า มีที่ซุกหัวนอน ถึงแม้ว่าที่นอนกับหมอนจะมีกลิ่นตุๆแต่เอาผ้าพันคอมาปูทับก็พอนอนได้อยู่ ตื่นเช้ามามีขนมปังปิ้ง ไข่ต้ม กับกาแฟถ้วยจิ๋วให้ นามัสเตจี๋ โกลกาต้า 🙏🏼🙏🏼🙏🏼🙏🏼